یعنی اگر از طبقه متوسط یا پایین هستند درهمان سطح بمانند و این‌طور نشود که پست و مقام دولتی موجب تغییرات سبک زندگی و خلقی آن‌ها شود.علیزاده گفت: آن‌ها نیز اگر بخواهند به سرمایه‌دار تبدیل شوند و سپس به مردم بگویند قناعت کنید، صرفه‌جویی کنید یا عدالت را رعایت کنید، با منطق و حتی خود عدالت نیز جور درنمی‌آید. مسئله دوم این است که دولت باید اجرای عدالت را از خودش آغاز کند نه اینکه از مردم بخواهد. مسئولان نمی‌توانند خودرو گران‌قیمت سوار شوند و به مردم بگویند به‌دنبال اجرای عدالت هستند.
نماینده مردم دامغان ادامه داد: اگر یک مسئول خودروی گران‌قیمتی را سوار شود که مردم توان خرید آن را ندارند، این مسئول دیگر نمی‌تواند بگوید من به دنبال عدالت یا حتی خدمت هستم. یا اینکه در منطقه‌ای از تهران زندگی کند که مردم عادی حتی نمی‌توانند تصورش کنند.
علیزاده در انتها گفت: همچنین دولت باید تمام مردم ایران را به چشم شهروندهایی با حقوق یکسان ببیند. به استان‌های محروم همان‌قدر توجه کند که به استان‌های بزرگ. این اقدام می‌تواند موجب پیشرفت و رفع محرومیت شود و سرانه رفاه را افزایش دهد.
او تأکید کرد: فرض کنید دولت به مردم بگوید ریخت‌وپاش نکنید اما خود دولت جلوی هزینه‌های اضافی را نگیرد، درست نیست. دولت باید ابتدا خودش جلوی ریخت‌وپاش را بگیرد و برای مردم ملموس شود که عدالت درحال اجراست. سپس مردم نیز به‌تدریج طبق فرمایش معصومان، پیرو رهبرانشان خواهند شد.
